загіба́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. загіба́нне
Р. загіба́ння
Д. загіба́нню
В. загіба́нне
Т. загіба́ннем
М. загіба́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

загіба́нне ср.

1. загиба́ние, завора́чивание;

2. перен., разг. загиба́ние;

1, 2 см. загіба́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загіба́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. загібаць — загнуць і стан паводле знач. дзеясл. загібацца — загнуцца. Загібанне дроту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загиба́ние загіна́нне, -ння ср., загіба́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)