загушча́льнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
загушча́льнік |
загушча́льнікі |
| Р. |
загушча́льніка |
загушча́льнікаў |
| Д. |
загушча́льніку |
загушча́льнікам |
| В. |
загушча́льнік |
загушча́льнікі |
| Т. |
загушча́льнікам |
загушча́льнікамі |
| М. |
загушча́льніку |
загушча́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
загушча́льнік м., спец. загусти́тель
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
загушча́льнік, ‑а, м.
Клейкае рэчыва для згушчэння фарбаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
загусти́тель спец. загушча́льнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)