загніва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. загніва́нне
Р. загніва́ння
Д. загніва́нню
В. загніва́нне
Т. загніва́ннем
М. загніва́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

загніва́нне ср., прям., перен. загнива́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загніва́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. загнівацца — загнісціся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загні́сціся, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ніе́цца; зак.

Пачаць гнісці; падгніць.

Капуста загнілася.

|| незак. загніва́цца, -а́ецца.

|| наз. загніва́нне, -я, н.

Маральнае з. (перан.: разлажэнне, заняпад).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загнива́ние загніва́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)