загнаі́ць, -наю́, -но́іш, -но́іць; -но́ены; зак., што (разм.).

Даць чаму-н. загнаіцца.

З. рану.

|| незак. загно́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загнаі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. загнаю́ загно́ім
2-я ас. загно́іш загно́іце
3-я ас. загно́іць загно́яць
Прошлы час
м. загнаі́ў загнаі́лі
ж. загнаі́ла
н. загнаі́ла
Загадны лад
2-я ас. загнаі́ загнаі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час загнаі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

загнаі́ць сов. загнои́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загнаі́ць, ‑гнаю, ‑гноіш, ‑гноіць; зак., што.

Даць чаму‑н. загнаіцца. Загнаіць рану.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загно́йваць гл. загнаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загнои́ть сов. загнаі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загно́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да загнаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)