загарто́вачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. загарто́вачны загарто́вачная загарто́вачнае загарто́вачныя
Р. загарто́вачнага загарто́вачнай
загарто́вачнае
загарто́вачнага загарто́вачных
Д. загарто́вачнаму загарто́вачнай загарто́вачнаму загарто́вачным
В. загарто́вачны (неадуш.)
загарто́вачнага (адуш.)
загарто́вачную загарто́вачнае загарто́вачныя (неадуш.)
загарто́вачных (адуш.)
Т. загарто́вачным загарто́вачнай
загарто́вачнаю
загарто́вачным загарто́вачнымі
М. загарто́вачным загарто́вачнай загарто́вачным загарто́вачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

загарто́вачны тех. зака́лочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загарто́вачны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для загартоўвання, загартоўкі (у 1 знач.). Загартовачны агрэгат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загартава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак.

1. што. Надаць металічнаму вырабу большую цвёрдасць шляхам награвання і хуткага ахаладжэння.

2. перан. Зрабіць фізічна і маральна моцным, стойкім, вынослівым.

З. здароўе.

|| незак. загарто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. загарто́ўванне, -я, н. і загарто́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Чалавек атрымаў добрую загартоўку.

|| прым. загарто́вачны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зака́лочный техн. загарто́вачны, гартава́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)