загало́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. загало́ўны загало́ўная загало́ўнае загало́ўныя
Р. загало́ўнага загало́ўнай
загало́ўнае		 загало́ўнага загало́ўных
Д. загало́ўнаму загало́ўнай загало́ўнаму загало́ўным
В. загало́ўны (неадуш.)
загало́ўнага (адуш.)		 загало́ўную загало́ўнае загало́ўныя (неадуш.)
загало́ўных (адуш.)
Т. загало́ўным загало́ўнай
загало́ўнаю		 загало́ўным загало́ўнымі
М. загало́ўным загало́ўнай загало́ўным загало́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

загало́ўны загла́вный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загало́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які пішацца ў слове на пачатку тэксту, раздзела, абзаца; вялікі. Загалоўная літара. // Такі, як у загалоўку, прызначаны для загалоўка. Загалоўны шрыфт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загало́вак, -лоўка, мн. -лоўкі, -лоўкаў, м.

Назва якога-н. твора (літаратурнага, навуковага і пад.) або асобных яго частак.

|| прым. загало́вачны, -ая, -ае і загало́ўны, -ая, -ае.

З. шрыфт.

○

Загалоўная літара — вялікая літара, якая пішацца ў слове ў пачатку тэксту, раздзела, абзаца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)