зага́дванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. зага́дванне
Р. зага́двання
Д. зага́дванню
В. зага́дванне
Т. зага́дваннем
М. зага́дванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зага́дванне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. загадваць ​1 (у 2 знач.). Загадванне бібліятэкай.

зага́дванне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. загадваць ​2 — загадаць ​2. Загадванне загадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зага́дванне

I ср. зага́дывание; см. зага́дваць II

II (на што) ср. оповеще́ние (о чём); см. зага́дваць III

III ср. заве́дование; см. зага́дваць IV

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зага́дывание зага́дванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заве́дование зага́дванне, -ння ср.; кірава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прика́зывание зага́дванне, -ння ср.; распараджэ́нне, -ння ср.; см. прика́зывать​ 1;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́дение ср. зага́дванне, -ння ср.; нагля́д, -ду м.; распараджэ́нне, -ння ср.;

в чьём-л. ве́дении у распараджэ́нні каго́-не́будзь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)