загадава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. загаду́ю загаду́ем
2-я ас. загаду́еш загаду́еце
3-я ас. загаду́е загаду́юць
Прошлы час
м. загадава́ў загадава́лі
ж. загадава́ла
н. загадава́ла
Загадны лад
2-я ас. загаду́й загаду́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час загадава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

загадава́ць сов.

1. развести́;

з. свіне́й — развести́ свине́й;

2. (бороду, усы и т.п.) отрасти́ть, отпусти́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загадава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.

Разм. Адгадаваць, адпусціць (бараду, вусы і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загадо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да загадаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загадава́ны

1. разведённый;

2. отращённый, отпу́щенный;

1, 2 см. загадава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загадо́ўваць несов.

1. разводи́ть;

2. (бороду, усы и т.п.) отра́щивать, отпуска́ть;

1, 2 см. загадава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)