загадава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
загаду́ю |
загаду́ем |
| 2-я ас. |
загаду́еш |
загаду́еце |
| 3-я ас. |
загаду́е |
загаду́юць |
| Прошлы час |
| м. |
загадава́ў |
загадава́лі |
| ж. |
загадава́ла |
| н. |
загадава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
загаду́й |
загаду́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
загадава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
загадава́ць сов.
1. развести́;
з. свіне́й — развести́ свине́й;
2. (бороду, усы и т.п.) отрасти́ть, отпусти́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
загадава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.
Разм. Адгадаваць, адпусціць (бараду, вусы і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
загадо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да загадаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
загадава́ны
1. разведённый;
2. отращённый, отпу́щенный;
1, 2 см. загадава́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
загадо́ўваць несов.
1. разводи́ть;
2. (бороду, усы и т.п.) отра́щивать, отпуска́ть;
1, 2 см. загадава́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)