назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| завяршэ́ння | |
| завяршэ́нню | |
| завяршэ́ннем | |
| завяршэ́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| завяршэ́ння | |
| завяршэ́нню | |
| завяршэ́ннем | |
| завяршэ́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
1. заверше́ние;
2. заверше́ние;
1, 2
3.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1.
2. Тое, чым заканчваецца, завяршаецца што‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
завяршы́цца, 1 і 2
Закончыцца, скончыцца.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
завяршы́ць, -вяршу́, -ве́ршыш, -ве́ршыць; -ве́ршаны;
1. Зрабіць верх у чым
2. Давесці да канца, закончыць, скончыць.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дако́пкі, -пак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дамало́ткі, -так і -ткаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дако́скі, -сак і -скаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
заверше́ние
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заканчэ́нне, -я,
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)