завярша́льны, -ая, -ае.

Звязаны з заканчэннем, завяршэннем чаго-н.

З. год.

З. этап работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

завярша́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. завярша́льны завярша́льная завярша́льнае завярша́льныя
Р. завярша́льнага завярша́льнай
завярша́льнае		 завярша́льнага завярша́льных
Д. завярша́льнаму завярша́льнай завярша́льнаму завярша́льным
В. завярша́льны (неадуш.)
завярша́льнага (адуш.)		 завярша́льную завярша́льнае завярша́льныя (неадуш.)
завярша́льных (адуш.)
Т. завярша́льным завярша́льнай
завярша́льнаю		 завярша́льным завярша́льнымі
М. завярша́льным завярша́льнай завярша́льным завярша́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

завярша́льны заверша́ющий;

з. год — заверша́ющий год

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завярша́льны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з заканчэннем, завяршэннем чаго‑н. Завяршальны этап работы. □ Гарманічная завяршальная лінія будынкаў вакол плошчы рабіла яркі архітэктурны эфект. Ліс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заклю́чны, -ая, -ае.

Апошні, завяршальны.

З. канцэрт.

Заключнае слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заклю́чны, ‑ая, ‑ае.

Апошні, завяршальны. Заключны канцэрт. Заключнае слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заверша́ющий

1. прич. які́ (што) завярша́е;

2. прил. завярша́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)