завя́ліць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. завя́лю завя́лім
2-я ас. завя́ліш завя́ліце
3-я ас. завя́ліць завя́ляць
Прошлы час
м. завя́ліў завя́лілі
ж. завя́ліла
н. завя́ліла
Загадны лад
2-я ас. завя́ль завя́льце
Дзеепрыслоўе
прош. час завя́ліўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

завя́ліць сов. завя́лить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завя́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Падсушваючы на сонцы, паветры, зрабіць вяленым. Завяліць тытунь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завя́лить сов. завя́ліць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завя́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да завяліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прывя́ліць, ‑вялю, ‑вяліш, ‑вяліць; зак., што.

Трохі, злёгку завяліць або правяліць. Прывяліць рыбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завя́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. завяльваць — завяліць і стан паводле знач. дзеясл. завяльвацца — заваліцца. Завяльванне рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павя́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

1. Завяліць усё, многае. Павяліць усю рыбу.

2. і без дап. Вяліць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)