за́вязь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. за́вязь
Р. за́вязі
Д. за́вязі
В. за́вязь
Т. за́вяззю
М. за́вязі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

за́вязь, -і, ж.

Ніжняя частка песціка ў кветкі, якая пасля апылення ператвараецца ў плод.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́вязь ж., бот. за́вязь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́вязь бот. за́вязь, -зі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́вязь, ‑і, ж.

1. Ніжняя полая частка песціка ў кветцы, якая пасля апылення ператвараецца ў плод. Галіна яблыні, уся ў светла-зялёных камячках завязі, ціха пагойдвалася над самай фіранкай каля стала. Хадкевіч. На ляшчыне.. зелянеюць першыя завязі арэхаў. Лынькоў. // Маленькія недаспелыя плады. Усе сухія баравіны Пакрыты завяззю брусніц. Глебка.

2. Узнікненне, утварэнне плода. Пачатак завязі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цераззе́рніца, -ы, ж. (спец.).

Няпоўная завязь зерня ў каласах хлебных злакаў у выніку няпоўнага апылення.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пладаза́вязь, ‑і, ж.

Тое, што і завязь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самапло́дны, ‑ая, ‑ае.

Здольны ўтвараць завязь пры самаапыленні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цераззе́рніца, ‑ы, ж.

Спец. Няпоўная завязь зерня ў каласах хлебных злакаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадпада́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак.

Адпасці, адваліцца ад чаго-н. у многіх месцах або ва ўсіх, многіх.

Паадпадаў тынк.

У выніку замаразкаў завязь агуркоў паадпадала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)