завя́заны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. завя́заны завя́заная завя́занае завя́заныя
Р. завя́занага завя́занай
завя́занае		 завя́занага завя́заных
Д. завя́занаму завя́занай завя́занаму завя́заным
В. завя́заны (неадуш.)
завя́занага (адуш.)		 завя́заную завя́занае завя́заныя (неадуш.)
завя́заных (адуш.)
Т. завя́заным завя́занай
завя́занаю		 завя́заным завя́занымі
М. завя́заным завя́занай завя́заным завя́заных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

завя́заны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. завя́заны завя́заная завя́занае завя́заныя
Р. завя́занага завя́занай
завя́занае		 завя́занага завя́заных
Д. завя́занаму завя́занай завя́занаму завя́заным
В. завя́заны (неадуш.)
завя́занага (адуш.)		 завя́заную завя́занае завя́заныя (неадуш.)
завя́заных (адуш.)
Т. завя́заным завя́занай
завя́занаю		 завя́заным завя́занымі
М. завя́заным завя́занай завя́заным завя́заных

Кароткая форма: завя́зана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

завя́заны

1. завя́занный;

2. повя́занный, завя́занный;

3. перевя́занный;

4. завёрнутый;

5. завя́занный;

1-5 см. завяза́ць I;

◊ хіба́ мне (табе́ і г.д.) свет з.? — ра́зве све́та что в око́шке?;

з ~нымі вача́мі — с завя́занными глаза́ми

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завя́заны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад завязаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сла́бкі, -ая, -ае.

1. Які няшчыльна зацягнуты (пра пояс, рэмень).

С. пояс.

Слабкая пятля.

2. Нямоцна завязаны, слаба прыкручаны.

Воз з сенам уціснуты слабка (прысл.). С. трос.

|| наз. сла́бкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

завя́занный завя́заны, мног. пазавя́званы; зашмо́ргнуты, мног. пазашмо́рганы; см. завяза́ть​I 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

повя́занный завя́заны, мног. пазавя́званы; (обвязанный) абвя́заны, мног. паабвя́званы; падпяра́заны; см. повяза́ть​ 1;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́шмарга, ‑і, ДМ ‑рзе, ж.

Вузел са свабоднай пятлёй, завязаны адным канцом. [Сівы чалавек] сядзеў на зямлі, камячыў доўгімі нервовымі пальцамі зашмаргі заплечнага мяшка і перакладаў гутарку Сапарава з румынамі. Хомчанка. Жанчыніны пальцы ніяк, здаецца, не могуць управіцца з зашмаргамі шаўковых шнуркоў накідкі. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вузяльні́ца ’хвароба пшаніцы і ячменю, калі ў каласах з’яўляецца чорны парашок’ (Мат. Гродз.). Магчыма, ад ву́зел, бо колас, заражаны гэтай хваробай, выдаецца вузлаватым ці на падставе веравання, што завязаны вузел з жытніх сцяблоў можа прыносіць гаспадару поля няшчасце; параўн. за́вітка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пярэ́сты, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, паверхня якога пакрыта плямамі, палосамі рознага колеру, які складаецца з чаго‑н. пафарбаванага ў розныя колеры; стракаты, рознакаляровы. Пярэсты дыван. Пярэстая тканіна. □ Марынка была ў шэрай вязанай кофтачцы, надзетай паверх сіняй, паношанай ужо сукенкі, на галаве — пярэстая хустачка, ражкі якой былі завязаны пад падбародкам. Хадкевіч. Вясною захапляюся ўсім: Зялёны бор шуміць над галавой, У новым гомане пярэстыя палі. Броўка.

2. перан. Неаднолькавы па свайму складу; мяшаны, неаднародны. У асноўным жа часопіс [«Трыбуна мастацтва»] налягаў на рэкламу пярэстага рэпертуару тых часоў, даваў разнастайную інфармацыю. Ліс.

3. З вялікімі плямамі, крапінамі; плямісты (пра масць жывёл). [Вінцук] адчыніў хлеў. Адтуль паважна выйшла пярэстая Рагуля, за ёй малодшая чорная Ліпка, а потым выскачыла сёлетняя цялушачка Зорка. Чарнышэвіч. У Хведаравых быў пярэсты — чорны з белым конь: ён кульгаў на адну нагу і кусаўся. Адамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)