завы́сіць, -вы́шу, -вы́сіш, -вы́сіць; -вы́шаны; зак., што.

Занадта павысіць.

З. нормы выпрацоўкі.

З. цэны.

З. ацэнку на экзамене.

|| незак. завыша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. завышэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

завы́сіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. завы́шу завы́сім
2-я ас. завы́сіш завы́сіце
3-я ас. завы́сіць завы́сяць
Прошлы час
м. завы́сіў завы́сілі
ж. завы́сіла
н. завы́сіла
Загадны лад
2-я ас. завы́сь завы́сьце
Дзеепрыслоўе
прош. час завы́сіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

завы́сіць сов. завы́сить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завы́сіць, ‑вышу, ‑высіш, ‑высіць; зак., што.

Беспадстаўна павысіць, зрабіць вышэйшым, чым трэба; проціл. занізіць. Завысіць нормы выпрацоўкі. Завысіць планы. Завысіць ацэнку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завы́сить сов. завы́сіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завыша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да завысіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завышэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. завышаць — завысіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зані́зіць, ‑ніжу, ‑нізіш, ‑нізіць; зак., што.

Беспадстаўна панізіць, паказаць у меншых размерах, чым трэба; проціл. завысіць. Занізіць адзнакі. Занізіць расцэнкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завы́шаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад завысіць.

2. у знач. прым. Які перавышае звычайныя нормы, аб’ём чаго‑н. і пад. Завышаныя цэны. Завышаныя патрабаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нацягну́ць, -цягну́, -ця́гнеш, -ця́гне; -цягні́; -ця́гнуты; зак.

1. што. Расцягваючы, зрабіць тугім, напяць (або туга прымацаваць).

Н. трос.

2. што. Адзець (абуць) што-н. з цяжкасцю; накрыцца, нацягнуўшы на сябе што-н.

Н. боты.

Н. коўдру.

3. чаго. Прыцягнуць, прынесці ў якой-н. колькасці.

4. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Настояцца; заварыцца.

Лякарства нацягнула ўжо.

5. перан., што і без дап. Давесці што-н. да нормы, да пэўнай ступені (пра выпрацоўку, выдаткі і пад.); завысіць што-н. (адзнаку, паказчык і пад.; разм.).

Н. ацэнку.

6. пераважна безас., чаго і без дап. Нагнаць ветрам; закрыць, завалачы чым-н. (разм.).

Нацягнула дыму ў хату.

|| незак. наця́гваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. наця́гванне, -я, н. (да 1, 3 і 5 знач.), наця́жка, -і, ДМ -жцы, ж. (да 1 знач.) і нацяжэ́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)