заву́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. заву́чваю заву́чваем
2-я ас. заву́чваеш заву́чваеце
3-я ас. заву́чвае заву́чваюць
Прошлы час
м. заву́чваў заву́чвалі
ж. заву́чвала
н. заву́чвала
Загадны лад
2-я ас. заву́чвай заву́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час заву́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заву́чваць несов. зау́чивать, тверди́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да завучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завучы́ць, -учу́, -у́чыш, -у́чыць; -у́чаны; зак., што.

Вучачы, запомніць, засвоіць.

З. правіла.

З. верш на памяць.

|| незак. заву́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зау́чивать несов. заву́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вытве́рживать несов., разг. заву́чваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заву́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. завучваць — завучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заву́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да завучыцца.

2. Зал. да завучваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зубры́ць, зубру́, зу́брыш, зу́брыць; незак., што (разм.).

Завучваць механічна, не ўнікаючы ў сэнс.

З. верш.

|| зак. вы́зубрыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны і зазубры́ць, -зубру́, -зу́брыш, -зу́брыць; -зу́браны.

|| наз. зубрэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тверди́ть несов.

1. гавары́ць; (долбить) дзяўбці́;

2. разг. (заучивать) заву́чваць; (повторять) паўтара́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)