завурча́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. завурчу́ завурчы́м
2-я ас. завурчы́ш завурчыце́
3-я ас. завурчы́ць завурча́ць
Прошлы час
м. завурча́ў завурча́лі
ж. завурча́ла
н. завурча́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час завурча́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

завурча́ць і завурчэ́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Пачаць вурчаць, вурчэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завурчэ́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. завурчу́ завурчы́м
2-я ас. завурчы́ш завурчыце́
3-я ас. завурчы́ць завурча́ць
Прошлы час
м. завурчэ́ў завурчэ́лі
ж. завурчэ́ла
н. завурчэ́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час завурчэ́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)