заву́зіць, -ву́жу, -ву́зіш, -ву́зіць; -ву́жаны; зак., што.

Зрабіць вузей, чым трэба; звузіць.

З. сукенку ў таліі.

|| незак. заву́жваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заву́зіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заву́жу заву́зім
2-я ас. заву́зіш заву́зіце
3-я ас. заву́зіць заву́зяць
Прошлы час
м. заву́зіў заву́зілі
ж. заву́зіла
н. заву́зіла
Загадны лад
2-я ас. заву́зь заву́зьце
Дзеепрыслоўе
прош. час заву́зіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заву́зіць сов. обу́зить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заву́зіць, ‑вужу, ‑вузіш, ‑вузіць; зак., што.

Зрабіць вузей, чым трэба; звузіць. Завузіць сукенку ў таліі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обу́зить сов. заву́зіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

переу́зить сов. пераву́зіць, заву́зіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заву́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да завузіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заву́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад завузіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)