заво́іна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
заво́іна |
заво́іны |
| Р. |
заво́іны |
заво́ін |
| Д. |
заво́іне |
заво́інам |
| В. |
заво́іну |
заво́іны |
| Т. |
заво́інай
заво́інаю |
заво́інамі |
| М. |
заво́іне |
заво́інах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
заво́іна ж., обл. за́водь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заво́іна, ‑ы, ж.
Абл. Невялікая затока ў рэчцы з павольным цячэннем. Завоінай называлася паласа стаячай вады пры беразе. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)