заво́чніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. заво́чніца заво́чніцы
Р. заво́чніцы заво́чніц
Д. заво́чніцы заво́чніцам
В. заво́чніцу заво́чніц
Т. заво́чніцай
заво́чніцаю		 заво́чніцамі
М. заво́чніцы заво́чніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заво́чніца ж. зао́чница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заво́чніца, ‑ы, ж.

Жан. да завочнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заво́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто вучыцца завочна.

|| ж. заво́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зао́чница заво́чніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)