заворча́ть сов. забурча́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забубні́ць сов., разг.

1. (забить в бубен, барабан) забараба́нить;

2. перен. забубни́ть, забормота́ть; заворча́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забурча́ць сов.

1. зарыча́ть, заворча́ть, заурча́ть;

мядзве́дзь ~ча́ў — медве́дь зарыча́л (заворча́л, заурча́л);

2. разг., неодобр. (невнятно сердито заговорить) заворча́ть, забурча́ть, забрюзжа́ть;

3. безл. забурча́ть, заурча́ть;

а́ла ў жываце́ — забурча́ло (заурча́ло) в животе́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)