заво́знік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. заво́знік заво́знікі
Р. заво́зніка заво́знікаў
Д. заво́зніку заво́знікам
В. заво́зніка заво́знікаў
Т. заво́знікам заво́знікамі
М. заво́зніку заво́зніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заво́знік м. заво́зчик, помо́льщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заво́знік, ‑а, м.

Той, хто прывёз малоць збожжа ў млын. З расчыненых дзвярэй ветрака патыхае свежым млівам. На парозе сядзяць завознікі і кураць. Сабаленка. Каля млынавых дзвярэй завознікі здымалі мяшкі з вазоў. Баранавых. Пятым завознікам былі жанчына з выразам нейкай суровай стомленасці ў вачах. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заво́зчик заво́знік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заво́зніца, ‑ы, ж.

Жан. да завознік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

помо́льщик памо́льшчык, -ка м., заво́знік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памо́льшчык, ‑а, м.

1. Той, хто прывёз у млын зерне для памолу; завознік. Хата, начлег, млын, да якога прыязджалі памольшчык з розных вёсак, — гэта былі наша школа, наша бібліятэка.., уся наша пачатковая адукацыя. Дубоўка.

2. Рабочы, які займаецца памолам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памольшчык / у чарзе: завознік

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)