заво́зка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
заво́зка |
заво́зкі |
| Р. |
заво́зкі |
заво́зак |
| Д. |
заво́зцы |
заво́зкам |
| В. |
заво́зку |
заво́зкі |
| Т. |
заво́зкай
заво́зкаю |
заво́зкамі |
| М. |
заво́зцы |
заво́зках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
заво́зка разг. заво́зка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заво́зка ж. заво́зка; см. заво́з 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заво́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. завозіць — завезці (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)