заваё́ваны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заваё́ваны заваё́ваная заваё́ванае заваё́ваныя
Р. заваё́ванага заваё́ванай
заваё́ванае		 заваё́ванага заваё́ваных
Д. заваё́ванаму заваё́ванай заваё́ванаму заваё́ваным
В. заваё́ваны
заваё́ванага		 заваё́ваную заваё́ванае заваё́ваныя
заваё́ваных
Т. заваё́ваным заваё́ванай
заваё́ванаю		 заваё́ваным заваё́ванымі
М. заваё́ваным заваё́ванай заваё́ваным заваё́ваных

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заваё́ваны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заваё́ваны заваё́ваная заваё́ванае заваё́ваныя
Р. заваё́ванага заваё́ванай
заваё́ванае		 заваё́ванага заваё́ваных
Д. заваё́ванаму заваё́ванай заваё́ванаму заваё́ваным
В. заваё́ваны
заваё́ванага		 заваё́ваную заваё́ванае заваё́ваныя
заваё́ваных
Т. заваё́ваным заваё́ванай
заваё́ванаю		 заваё́ваным заваё́ванымі
М. заваё́ваным заваё́ванай заваё́ваным заваё́ваных

Кароткая форма: заваё́вана.

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заваёваны,

гл. заваяваны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заваява́ны і заваёваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад заваяваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

покорённый пако́раны; заваёваны, заваява́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)