заваро́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. заваро́тка заваро́ткі
Р. заваро́ткі заваро́так
Д. заваро́тцы заваро́ткам
В. заваро́тку заваро́ткі
Т. заваро́ткай
заваро́ткаю		 заваро́ткамі
М. заваро́тцы заваро́тках

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заваро́так, ‑тка, м. і заваро́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Разм. Тое, што і заварот. Лес з аднаго боку дарогі зноў разарваўся вясёлаю палянкаю, агінаючы яе прыгожымі завароткамі. Колас. Ахрэм забягае наперад, становіцца на заваротак дарогі, што вядзе да фермы. Паўлаў.

•••

Кароткі завароткі ў каго — пра таго, хто дзейнічае рашуча, не задумваючыся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заваро́так

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. заваро́так заваро́ткі
Р. заваро́тка заваро́ткаў
Д. заваро́тку заваро́ткам
В. заваро́так заваро́ткі
Т. заваро́ткам заваро́ткамі
М. заваро́тку заваро́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)