Verbum

анлайнавы слоўнік

зава́рванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зава́рванне ср., в разн. знач. зава́ривание, зава́рка ж.; см. зава́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зава́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заварваць — заварыць і стан паводле знач. дзеясл. заварвацца — заварыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завары́ць, -ару́, -а́рыш, -а́рыць; -а́раны; зак.

1. што і чаго. Прыгатаваць навар, настой з чаго-н. ці абдаць варам пры гатаванні чаго-н.

З. чай.

З. ліпавага цвету.

З. цеста.

2. Заліць, запоўніць пустоты ў металічным ліцці (спец.).

3. перан. Распачаць рабіць што-н. (клапатное, непрыемнае; разм.).

З. справу.

|| незак. зава́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. зава́рка, -і, ДМ -рцы, ж. (да 1 і 2 знач.) і зава́рванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зава́ривание

1. зава́рванне, -ння ср.;

2. запа́рванне, -ння ср.;

3. зава́рванне, -ння ср.;

4. зава́рванне, -ння ср.; см. зава́ривать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зава́рка ж.

1. зава́рка, -кі ж.; (действие) зава́рванне, -ння ср.;

2. (запарка) запа́рка, -кі ж.; (действие) запа́рванне, -ння ср.; см. зава́ривать^{1, 2};

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)