забія́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. забія́цкі забія́цкая забія́цкае забія́цкія
Р. забія́цкага забія́цкай
забія́цкае		 забія́цкага забія́цкіх
Д. забія́цкаму забія́цкай забія́цкаму забія́цкім
В. забія́цкі (неадуш.)
забія́цкага (адуш.)		 забія́цкую забія́цкае забія́цкія (неадуш.)
забія́цкіх (адуш.)
Т. забія́цкім забія́цкай
забія́цкаю		 забія́цкім забія́цкімі
М. забія́цкім забія́цкай забія́цкім забія́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забія́цкі разг. задо́рный; драчли́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забія́цкі, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Уласцівы забіяку (забіяцы), такі, як у забіякі; задзірысты. Забіяцкі выгляд.

2. Які з’яўляецца забіякам (забіякай). Было такое разводдзе, што забіяцкія хлапчукі плавалі па вуліцы на плытах і на камерах ад грузавікоў. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забія́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -я́цы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -бія́к (разм.).

Той, хто любіць распачынаць бойкі, буян, задзіра.

|| прым. забія́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ві́на,

гл. віны.

віна́, ‑ы, ж.

1. Нядобры ўчынак, правіннасць. Зразумець віну. Даказаць віну. □ Чэсь апусціў галаву ў знак свае віны і стаяў панурыўшыся. Колас. // Адказнасць за ўчынак, злачынства. Па чыёй віне?

2. Прычына. А сок быў свежы, такі хвацкі, Такі салодкі, забіяцкі! Ён быў галоўнаю віною Таго, што позняю парою Сядзелі дзеці чарадою. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)