забяга́ць гл. забегчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

забяга́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. забяга́ю забяга́ем
2-я ас. забяга́еш забяга́еце
3-я ас. забяга́е забяга́юць
Прошлы час
м. забяга́ў забяга́лі
ж. забяга́ла
н. забяга́ла
Загадны лад
2-я ас. забяга́й забяга́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час забяга́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забяга́ць несов., в разн. знач. забега́ть; см. забе́гчы;

◊ з. напе́рад — забега́ть вперёд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забяга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да забегчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забе́гчы, -бягу́, -бяжы́ш, -бяжы́ць; -бяжы́м, -бежыце́, -бягу́ць; забе́г, -гла; -бяжы́; зак.

1. Бегучы, трапіць куды-н.

Цяля забегла ў агарод.

2. Зайсці куды-н. мімаходам, на кароткі час (разм.).

З. да знаёмых.

3. Бегучы, аддаліцца на значную адлегласць.

Хлопчык забег далёка ў поле.

4. Бегучы, зайсці збоку або абагнаць каго-н.

З. наперад (таксама перан.: пачаць рабіць што-н. раней часу).

|| незак. забяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

забега́ть несов. забяга́ць;

◊

забега́ть вперёд забяга́ць напе́рад;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забяга́нне ср. забега́ние; см. забяга́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забяга́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. забягаць — забегчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амша́нік, ‑а, м.

Уцепленае памяшканне для зімоўкі пчол. [Міхалка] не раз чуў ад дзеда, што ў вуллі любяць забягаць мышы... Асабліва зімою, калі вуллі стаяць у амшаніку. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

убега́ть несов.

1. бе́гчы; (выбегать) выбяга́ць; (отбегать) адбяга́ць, адбяга́цца; (забегать) забяга́ць;

я убега́ю разг. я бягу́ (пабе́г, пабягу́);

2. (уходить тайком, спасаться бегством) уцяка́ць; (сбегать) збяга́ць; см. убежа́ть​ 1, 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)