забуя́ніць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
забуя́ню |
забуя́нім |
| 2-я ас. |
забуя́ніш |
забуя́ніце |
| 3-я ас. |
забуя́ніць |
забуя́няць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
забуя́ніў |
забуя́нілі |
| ж. |
забуя́ніла |
| н. |
забуя́ніла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
забуя́ніўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
забуя́ніць сов., разг. забуя́нить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
забуя́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак.
Разм. Пачаць буяніць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
забуя́нить сов., разг. забуя́ніць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)