забрыта́ць гл. брытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

забрыта́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. забрыта́ю забрыта́ем
2-я ас. забрыта́еш забрыта́еце
3-я ас. забрыта́е забрыта́юць
Прошлы час
м. забрыта́ў забрыта́лі
ж. забрыта́ла
н. забрыта́ла
Загадны лад
2-я ас. забрыта́й забрыта́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час забрыта́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забрыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Надзець аброць. Забрытаць каня. // перан. Узяць пад сваю ўладу, прымусіць падпарадкавацца. Былі ж старшыні, што нават на хаўтурах .. спявалі. Тых было латвей забрытаць. А да гэтага ні прыступіцца. Рылько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брыта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Надзяваць аброць, пятлю вяроўкі на галаву, шыю жывёліны.

Б. жарабца.

|| зак. забрыта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Забрыта́ць ’надзець аброць’ (ТСБМ). Рус. дыял. смал., кур., арл., варонеж., цвяр., тул. заброта́ть ’тс’, смал., кур., тул. ’падпарадкавацца’. Утворана з прэфіксам за‑ ад брытаць (гл.), звязанага, відаць, з аброць (гл.), у якім выдзяляюць услед за Міклашычам (285) прэфікс *ob‑ і корань *rъt‑ (гл. рот).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

забры́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да забрытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абрата́ць

‘забрытаць, уціхамірыць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абрата́ю абрата́ем
2-я ас. абрата́еш абрата́еце
3-я ас. абрата́е абрата́юць
Прошлы час
м. абрата́ў абрата́лі
ж. абрата́ла
н. абрата́ла
Загадны лад
2-я ас. абрата́й абрата́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час абрата́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

обузда́ть сов.

1. (надеть узду) забрыта́ць, надзе́ць абро́ць;

2. перен. (сдержать, укротить) утаймава́ць, уціхамі́рыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Заке́лбаць ’закілзаць, забрытаць’ (Сл. паўн.-зах.). Калі не экспрэсіўная змена заке́лзаць (гл. кілзаць, гелзаць; Лаўчутэ, Сл. балт., 102–103), можа, звязана з літ. kílpa ’пятля’ (Сл. паўн.-зах., 2, 216). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)