забрыва́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. забрыва́ю забрыва́ем
2-я ас. забрыва́еш забрыва́еце
3-я ас. забрыва́е забрыва́юць
Прошлы час
м. забрыва́ў забрыва́лі
ж. забрыва́ла
н. забрыва́ла
Загадны лад
2-я ас. забрыва́й забрыва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час забрыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забрыва́ць несов., уст. (брать в солдаты) забрива́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забрыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да забрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забры́ць, -ы́ю, -ы́еш, -ы́е; -ы́ты; зак., каго.

Прызнаць годным да вайсковай службы.

◊

Забрыць лоб каму (уст.) — узяць у салдаты.

|| незак. забрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

забрива́ть несов., уст. забрыва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)