забра́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. забра́льны забра́льная забра́льнае забра́льныя
Р. забра́льнага забра́льнай
забра́льнае		 забра́льнага забра́льных
Д. забра́льнаму забра́льнай забра́льнаму забра́льным
В. забра́льны (неадуш.)
забра́льнага (адуш.)		 забра́льную забра́льнае забра́льныя (неадуш.)
забра́льных (адуш.)
Т. забра́льным забра́льнай
забра́льнаю		 забра́льным забра́льнымі
М. забра́льным забра́льнай забра́льным забра́льных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забра́ла, -а, мн. -ы, -аў, н.

У старадаўнім узбраенні: частка шлема, якой прыкрываецца твар для засцярогі ад удараў.

Выступіць з адкрытым забралам (перан.: прама, адкрыта; высок.).

|| прым. забра́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)