заблу́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
заблу́дны |
заблу́дная |
заблу́днае |
заблу́дныя |
| Р. |
заблу́днага |
заблу́днай
заблу́днае |
заблу́днага |
заблу́дных |
| Д. |
заблу́днаму |
заблу́днай |
заблу́днаму |
заблу́дным |
| В. |
заблу́дны (неадуш.)
заблу́днага (адуш.) |
заблу́дную |
заблу́днае |
заблу́дныя (неадуш.)
заблу́дных (адуш.) |
| Т. |
заблу́дным |
заблу́днай
заблу́днаю |
заблу́дным |
заблу́днымі |
| М. |
заблу́дным |
заблу́днай |
заблу́дным |
заблу́дных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
заблу́дны разг. заблуди́вшийся, приблу́дный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заблу́дны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які апынуўся дзе‑н. выпадкова; не тутэйшы, прыблудны. [На галіне] нагледзелі сабе месца адпачываць удзень ад клапатлівай стомы палявыя каршачкі і заблудныя здалёку птушкі. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заблуди́вшийся
1. прич. які́ (што́) заблудзі́ў;
2. прил. заблу́дны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)