забало́ціць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. забало́чу забало́цім
2-я ас. забало́ціш забало́ціце
3-я ас. забало́ціць забало́цяць
Прошлы час
м. забало́ціў забало́цілі
ж. забало́ціла
н. забало́ціла
Дзеепрыслоўе
прош. час забало́ціўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забало́ціць сов. заболо́тить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забало́ціць, ‑лочу, ‑лоціш, ‑лоціць; зак., што.

Ператварыць у балота. Забалоціць масіў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заболо́тить сов. забало́ціць, мног. пазабало́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забало́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да забалоціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазабало́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Забалоціць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забало́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад забалоціць.

2. у знач. прым. Які ператварыўся ў балота; балоцісты. Паўднёвы бераг быў нізкі, крыху забалочаны, парослы карлікавай бярозай, багуном. Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)