жылы́, -а́я, -о́е.

1. Прызначаны для жылля.

Жылыя будынкі.

Будаўніцтва жылых дамоў.

2. Заняты пад жыллё.

Жылое памяшканне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жылы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жылы́ жыла́я жыло́е жылы́я
Р. жыло́га жыло́й
жыло́е		 жыло́га жылы́х
Д. жыло́му жыло́й жыло́му жылы́м
В. жылы́ (неадуш.)
жыло́га (адуш.)		 жылу́ю жыло́е жылы́я (неадуш.)
жылы́х (адуш.)
Т. жылы́м жыло́й
жыло́ю		 жылы́м жылы́мі
М. жылы́м жыло́й жылы́м жылы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

жылы́ жило́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жылы́, ‑ая, ‑ое.

1. Прызначаны для пражывання каго‑н., адведзены пад жыллё (у 2 знач.). Будаўніцтва жылых дамоў. □ — Жылы гарадок расце, маці, з кожным днём, — гаварыў цяпер Раман Дзянісавіч. Хадкевіч. // У якім жывуць людзі; населены. Кох з Вейсам кінуліся ў жылы будынак. Лынькоў.

2. Характэрны для жылля, уласцівы жыллю. Жылы выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вытво́рча-жылы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вытво́рча-жылы́ вытво́рча-жыла́я вытво́рча-жыло́е вытво́рча-жылы́я
Р. вытво́рча-жыло́га вытво́рча-жыло́й
вытво́рча-жыло́е		 вытво́рча-жыло́га вытво́рча-жылы́х
Д. вытво́рча-жыло́му вытво́рча-жыло́й вытво́рча-жыло́му вытво́рча-жылы́м
В. вытво́рча-жылы́ (неадуш.)
вытво́рча-жыло́га (адуш.)		 вытво́рча-жылу́ю вытво́рча-жыло́е вытво́рча-жылы́я (неадуш.)
вытво́рча-жылы́х (адуш.)
Т. вытво́рча-жылы́м вытво́рча-жыло́й
вытво́рча-жыло́ю		 вытво́рча-жылы́м вытво́рча-жылы́мі
М. вытво́рча-жылы́м вытво́рча-жыло́й вытво́рча-жылы́м вытво́рча-жылы́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

жы́ла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. жы́ла жы́лы
Р. жы́лы жы́л
Д. жы́ле жы́лам
В. жы́лу жы́лы
Т. жы́лай
жы́лаю		 жы́ламі
М. жы́ле жы́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

жило́й жылы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жы́ла, -ы, мн. -ы, жыл, ж.

1. Назва крывяносных сасудаў.

2. Тое, што сухажылле (разм.).

Сінія жылы на руках.

3. Трэшчына ў зямной кары, запоўненая горнай пародай, а таксама сама горная парода ў такой трэшчыне.

Залатаносная ж.

4. Багністае месца з падземнай крыніцай (разм.).

5. Асобны провад кабелю.

Провад з трох жыл.

◊

Выцягваць жылы з каго (разм.) — мучыць якімі-н. даручэннямі, празмернымі патрабаваннямі.

Залатая жыла — вельмі багатая крыніца даходу.

Ірваць жылы (разм.) — вельмі цяжка працаваць.

Напінаць жылы (разм.) — напружвацца з усіх сіл.

На ўсе жылы, з усіх жыл (разм.) — на поўную сілу.

|| прым. жы́льны, -ая, -ае (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

катэ́дж, -а, мн. -ы, -аў, м.

Індывідуальны гарадскі ці сельскі жылы дом (звычайна двухпавярховы) з зямельным участкам.

К. з мансардай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жы́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да жылы (у 1, 2 знач.). // Зроблены з жылы. Жыльныя струны.

2. Які мае адносіны да жылы (у 3 знач.). Жыльнае золата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)