жывапі́сны, -ая, -ае.

1. гл. жывапіс.

2. Прыгожы, варты быць адлюстраваным у жывапісе.

Ж. куток Беларусі.

3. перан. Вобразны, яркі, выразны (пра мову, стыль і пад.).

Жывапіснае апавяданне.

|| наз. жывапі́снасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жывапі́сны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жывапі́сны жывапі́сная жывапі́снае жывапі́сныя
Р. жывапі́снага жывапі́снай
жывапі́снае		 жывапі́снага жывапі́сных
Д. жывапі́снаму жывапі́снай жывапі́снаму жывапі́сным
В. жывапі́сны (неадуш.)
жывапі́снага (адуш.)		 жывапі́сную жывапі́снае жывапі́сныя (неадуш.)
жывапі́сных (адуш.)
Т. жывапі́сным жывапі́снай
жывапі́снаю		 жывапі́сным жывапі́снымі
М. жывапі́сным жывапі́снай жывапі́сным жывапі́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жывапі́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жывапі́сны жывапі́сная жывапі́снае жывапі́сныя
Р. жывапі́снага жывапі́снай
жывапі́снае		 жывапі́снага жывапі́сных
Д. жывапі́снаму жывапі́снай жывапі́снаму жывапі́сным
В. жывапі́сны (неадуш.)
жывапі́снага (адуш.)		 жывапі́сную жывапі́снае жывапі́сныя (неадуш.)
жывапі́сных (адуш.)
Т. жывапі́сным жывапі́снай
жывапі́снаю		 жывапі́сным жывапі́снымі
М. жывапі́сным жывапі́снай жывапі́сным жывапі́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жывапі́сны (относящийся к живописи) живопи́сный;

~ная тэ́хніка — живопи́сная те́хника

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жывапі́сны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да жывапісу. Жывапісныя работы.

2. Прыгожы, маляўнічы, варты таго, каб быць адлюстраваным у жывапісе. Жывапісны куток прыроды. Жывапісная поза.

3. перан. Вобразны, яркі, выразны (пра мову, стыль і пад.). Ніхто ні да Пушкіна, ні пасля яго не даў такой жывапіснай карціны Пецярбурга, як аўтар «Меднага конніка». Палітыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жы́вапіс, -у, м.

1. Від выяўленчага мастацтва, звязаны з адлюстраваннем прадметаў і з’яў рэальнага свету пры дапамозе фарбаў.

Школа жывапісу.

2. зб. Творы гэтага віду мастацтва.

Станковы ж.

|| прым. жывапі́сны, -ая, -ае.

Жывапісная майстэрня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэкараты́ўны, -ая, -ае.

1. Прызначаны для ўпрыгожання чаго-н.

Д. жывапіс.

Дэкаратыўныя расліны.

2. Жывапісны, маляўнічы.

Д. від.

|| наз. дэкараты́ўнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парсу́на, ‑ы, ж.

Уст. Жывапісны свецкі партрэт у Расіі канца 16–17стст.

[Скажонае — персона.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Парсу́на ’жывапісны свецкі партрэт у Расіі канца XVI–XVII стст.’ (уст. ТСБМ). З рус. парсу́на ’партрэт’ (1617 г.), якое з персо́на (гл. пярсона) (Фасмер, 3, 244).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карці́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да карціны (у 1 знач.). Карцінная галерэя. Карцінная рамка.

2. перан. Ненатуральна прыгожы, жывапісны, як на карціне (у 1 знач.). Карцінны жэст. Карцінная поза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)