жу́льніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жу́льніцкі жу́льніцкая жу́льніцкае жу́льніцкія
Р. жу́льніцкага жу́льніцкай
жу́льніцкае		 жу́льніцкага жу́льніцкіх
Д. жу́льніцкаму жу́льніцкай жу́льніцкаму жу́льніцкім
В. жу́льніцкі (неадуш.)
жу́льніцкага (адуш.)		 жу́льніцкую жу́льніцкае жу́льніцкія (неадуш.)
жу́льніцкіх (адуш.)
Т. жу́льніцкім жу́льніцкай
жу́льніцкаю		 жу́льніцкім жу́льніцкімі
М. жу́льніцкім жу́льніцкай жу́льніцкім жу́льніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

жу́льніцкі жу́льнический

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жу́льніцкі, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы жуліку, жулікам; такі, як у жулікаў. Жульніцкая выхадка. // Заснаваны на жульніцтве; ашуканскі, махлярскі. Жульніцкая здзелка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жу́льніцтва, -а, н.

Занятак жуліка; ашуканства, махлярства.

|| прым. жу́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жу́льнический жу́льніцкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

моше́ннический махля́рскі; круце́льскі; ашука́нскі; жу́льніцкі; шальмо́ўскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)