жужа́льцы, -аў.

Вырасты, якія замяняюць заднія або пярэднія крылы ў некаторых насякомых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жужа́льцы

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. жужа́льцы
Р. жужа́льцаў
Д. жужа́льцам
В. жужа́льцы
Т. жужа́льцамі
М. жужа́льцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жужа́льцы, -цаў ед. нет (у насекомых) жужжа́льца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жужа́льцы, ‑аў; адз. няма.

Вырасты, якія замяняюць заднія або пярэднія крылы ў некаторых насякомых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жужжа́льца, жужжа́льцы анат. жу́жальцы, -цаў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)