жо́начка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. жо́начка жо́начкі
Р. жо́начкі жо́начак
Д. жо́начцы жо́начкам
В. жо́начку жо́начак
Т. жо́начкай
жо́начкаю		 жо́начкамі
М. жо́начцы жо́начках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жо́начка ж., ласк. жёнушка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жо́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Замужняя жанчына ў адносінах да свайго мужа.

У добрага мужыка — добрая ж. (прыказка).

|| ласк. жо́начка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. жо́нчын, -а, -ы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жёнушка ласк. жо́начка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)