жмачо́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
жмачо́к |
жмачкі́ |
| Р. |
жмачка́ |
жмачко́ў |
| Д. |
жмачку́ |
жмачка́м |
| В. |
жмачо́к |
жмачкі́ |
| Т. |
жмачко́м |
жмачка́мі |
| М. |
жмачку́ |
жмачка́х |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
жмачо́к, ‑чка, м.
Памянш. да жмак; невялікі жмак. Нупрэй сядзеў на жмачку сена, узятага з будкі. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)