жиле́ц жыле́ц, род. жыльца́ м., жыха́р, -ра́ м.; (квартирант) кватара́нт, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жыле́ц, -льца́ м. жиле́ц;

◊ не ж. — не жиле́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кватара́нт м. квартира́нт, жиле́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падсу́сед м. квартира́нт, жиле́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Жыллё ’месца, дзе жывуць’, жылец ’жыхар’. Рус. жилье, жиле́ц, укр. жилє́ (Жэлях.), жиле́ць. Ст.-рус. жилье ’жыллё’ (з XVIII ст.), з XVI ст. ’работа з прадастаўленнем жылля’, жилец (з XV ст.). Вытворныя на базе кораня дзеяслова жыць (гл.) з суфіксам элавага дзеепрыметніка ‑л‑ і адпаведным далейшым суфіксам (*‑ij‑e, *‑ьcь), відаць, яшчэ ў ст.-рус.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жыха́р, -ра́ м.

1. жи́тель, обита́тель;

2. (живущий в квартире, доме) жиле́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)