жаўціня́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. жаўціня́
Р. жаўціні́
Д. жаўціні́
В. жаўціню́
Т. жаўцінёй
жаўцінёю
М. жаўціні́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жаўціня́ ж., разг. желтизна́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жаўціня́, ‑і, ж.

Разм. Тое, што і жаўцізна. Завывала ў топцы полымя, жоўтыя чырвоныя звіваліся вогненныя языкі. Як прымалі самыя нечаканыя абрысы, дзівосныя адценні: ад расплаўленага золата спелай жаўціні аўсянага снапа. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)