жаўці́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Жоўтая плямка, жаўтаватае адценне.

Колер белы з жаўцінкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жаўці́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. жаўці́нка жаўці́нкі
Р. жаўці́нкі жаўці́нак
Д. жаўці́нцы жаўці́нкам
В. жаўці́нку жаўці́нкі
Т. жаўці́нкай
жаўці́нкаю		 жаўці́нкамі
М. жаўці́нцы жаўці́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жаўці́нка ж., разг. желти́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жаўці́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Разм. Лёгкае адценне жоўтага колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

желти́нка разг. жаўці́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)