жаўто́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. жаўто́к жаўткі́
Р. жаўтка́ жаўтко́ў
Д. жаўтку́ жаўтка́м
В. жаўто́к жаўткі́
Т. жаўтко́м жаўтка́мі
М. жаўтку́ жаўтка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жаўто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

Густое жоўтае рэчыва ў птушыным яйцы.

|| прым. жаўтко́вы, -ая, -ае і жаўто́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жаўто́к, -тка́ м. желто́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жаўто́к, ‑тка, м.

Густое жоўтае рэчыва ў птушыным яйцы. На снеданне гаспадыня падала яечню: на вялікай скавародцы гарэлі сонцамі паміж апетытных кавалкаў румянага сала штук шэсць жаўткоў. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́галь-мо́галь, го́галю-мо́галю, м.

Сыры яечны жаўток, расцёрты з цукрам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

желто́к жаўто́к, -тка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяло́к², -лка́, мн. -лкі́, -лко́ў, м.

1. Празрыстая частка птушынага яйца, якая акружае жаўток.

2. Непразрыстая белая абалонка вока.

|| прым. бялко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́галь-мо́галь, ‑я, м.

Сыры яечны жаўток, расцёрты з цукрам.

[Ням. Gogel-Mogel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Плямо́к ’сіняк’ (чэрв., Сл. ПЗБ). Да пляма (гл.). Суфікс -еж, як у бялок, жаўток.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Жаўткі́ ’ўнутраныя органы (ныркі, печань, кішэчнік, страўнік)’ (клец., Нар. лекс., 207). Відаць, перанос ад жаўток ’унутраная часціна яйка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)