жарабя́чы

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жарабя́чы жарабя́чая жарабя́чае жарабя́чыя
Р. жарабя́чага жарабя́чай
жарабя́чае		 жарабя́чага жарабя́чых
Д. жарабя́чаму жарабя́чай жарабя́чаму жарабя́чым
В. жарабя́чы (неадуш.)
жарабя́чага (адуш.)		 жарабя́чую жарабя́чае жарабя́чыя (неадуш.)
жарабя́чых (адуш.)
Т. жарабя́чым жарабя́чай
жарабя́чаю		 жарабя́чым жарабя́чымі
М. жарабя́чым жарабя́чай жарабя́чым жарабя́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жарабя́чы жеребя́чий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жарабя́чы, ‑ая, ‑ае.

Які належыць жарабяці, уласцівы яму. Жарабячае ржанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жарабя́ і жарабё, -бя́ці, мн. -бя́ты, -бя́т, н.

Дзіцяня каня.

|| прым. жарабя́чы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жеребя́чий жарабя́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)