жаніхо́ўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жаніхо́ўскі жаніхо́ўская жаніхо́ўскае жаніхо́ўскія
Р. жаніхо́ўскага жаніхо́ўскай
жаніхо́ўскае		 жаніхо́ўскага жаніхо́ўскіх
Д. жаніхо́ўскаму жаніхо́ўскай жаніхо́ўскаму жаніхо́ўскім
В. жаніхо́ўскі (неадуш.)
жаніхо́ўскага (адуш.)		 жаніхо́ўскую жаніхо́ўскае жаніхо́ўскія (неадуш.)
жаніхо́ўскіх (адуш.)
Т. жаніхо́ўскім жаніхо́ўскай
жаніхо́ўскаю		 жаніхо́ўскім жаніхо́ўскімі
М. жаніхо́ўскім жаніхо́ўскай жаніхо́ўскім жаніхо́ўскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

жаніхо́ўскі женихо́вский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жаніхо́ўскі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Уласцівы жаніху, жаніхам. Жаніхоўскі выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жані́х, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Мужчына, які мае нявесту; будучы муж нявесты.

Пазнаёміцца з жаніхом сяброўкі.

2. Мужчына, які ўступае ў шлюб, у час шлюбнай цырымоніі і ўрачыстасці.

Павіншаваць жаніха з нявестай.

3. Халасты мужчына, які мае намер жаніцца.

|| ласк. жанішо́к, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

|| прым. жаніхо́ўскі, -ая, -ае (разм.).

Ж. выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

женихо́вский жаніхо́ўскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)