жалу́дачак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. жалу́дачак жалу́дачкі
Р. жалу́дачка жалу́дачкаў
Д. жалу́дачку жалу́дачкам
В. жалу́дачак жалу́дачкі
Т. жалу́дачкам жалу́дачкамі
М. жалу́дачку жалу́дачках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жалу́дачак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

Аддзел сэрца, які сваімі скарачэннямі абумоўлівае рух крыві па крывяноснай сістэме.

Правы, левы ж.

|| прым. жалу́дачкавы, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жалу́дачак, -чка м., анат. желу́дочек

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жалу́дачак, ‑чка, м.

Частка сэрца, якая сваімі скарачэннямі абумоўлівае рух крыві па крывяноснай сістэме.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Жалу́дачак ’частка сэрца’ (ТСБМ). З рус. желу́дочек ’тс’, утворанага як памяншальнае ад желудок ’страўнік’ з няпэўнай этымалогіяй. Фасмер, 2, 44.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

желу́дочек анат. жалу́дачак, -чка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)