жа́ласніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. жа́ласніца жа́ласніцы
Р. жа́ласніцы жа́ласніц
Д. жа́ласніцы жа́ласніцам
В. жа́ласніцу жа́ласніц
Т. жа́ласніцай
жа́ласніцаю		 жа́ласніцамі
М. жа́ласніцы жа́ласніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жа́ласніца ж. печа́льница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жа́ласніца, ‑ы, ж.

Жан. да жаласнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жа́ласнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто праяўляе жаласць да каго-, чаго-н.

|| ж. жа́ласніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. жа́ласніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

печа́льница жа́ласніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)