жа́ласнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто праяўляе жаласць да каго-, чаго-н.

|| ж. жа́ласніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. жа́ласніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жа́ласнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. жа́ласнік жа́ласнікі
Р. жа́ласніка жа́ласнікаў
Д. жа́ласніку жа́ласнікам
В. жа́ласніка жа́ласнікаў
Т. жа́ласнікам жа́ласнікамі
М. жа́ласніку жа́ласніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жа́ласнік м. печа́льник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жа́ласнік, ‑а, м.

Той, хто праяўляе жаласць да каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жа́ласніца, ‑ы, ж.

Жан. да жаласнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

печа́льник уст., ирон. жа́ласнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)