жалабава́ты, -ая, -ае.

Які мае форму жолаба.

Жалабаватая дошка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жалабава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жалабава́ты жалабава́тая жалабава́тае жалабава́тыя
Р. жалабава́тага жалабава́тай
жалабава́тае		 жалабава́тага жалабава́тых
Д. жалабава́таму жалабава́тай жалабава́таму жалабава́тым
В. жалабава́ты (неадуш.)
жалабава́тага (адуш.)		 жалабава́тую жалабава́тае жалабава́тыя (неадуш.)
жалабава́тых (адуш.)
Т. жалабава́тым жалабава́тай
жалабава́таю		 жалабава́тым жалабава́тымі
М. жалабава́тым жалабава́тай жалабава́тым жалабава́тых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жалабава́ты, ‑ая, ‑ае.

Выгнуты жолабам, з жалабамі. Жалабаватая дошка. □ [Маці] будзе прыслухоўвацца, як па жалабаватым шыферным даху срэбнымі пруткамі будзе сцякаць дождж. Наўроцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Жалаба́ціцца ’выгінацца, карабаціцца’ (Карэліц., Нар. сл., 86). Параўн. укр. жоло́битися ’карабаціцца’, рус. желоби́ть ’рабіць жолаб’ і да т. п. Утворана суф. ‑іц + ца ад прым. *жалабаты ’жалабаваты’, вытворнага ад наз. жолаб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)