Жакі́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Жакі́ |
| Р. |
Жако́ў |
| Д. |
Жака́м |
| В. |
Жакі́ |
| Т. |
Жака́мі |
| М. |
Жака́х |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Жакі́ ’дзеці, што хадзілі на каталіцкі вялікдзень з вітаннямі і рацэямі па хатах’ (валож., Жыв. сл., 41), ’валачобнікі’ (Сл. паўн.-зах.). Рус. смал. жак ’вучань, студэнт’, укр. жак ’шкаляр, бурсак’ (Грынч.). Ст.-бел. жакъ ’каталіцкі царкоўны служыцель, шкаляр’ (1423–1438 гг., Булыка, Запазыч., 112–113). З польск. żak ’вучань, царкоўны служыцель’ (з XV ст., Рэчак) < чэш. žak < раманск. (магчыма, паўн.-італ. zago), с.-лац. zaco < лац. diacus < грэч. διάκονος (> дыякон, дзяк, гл.). Брукнер, 661; Фасмер, 2, 34; Голуб-Копечны, 441; Махэк₂, 721; Скок, 3, 670; Безлай, 1, 101.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
жа́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
жа́к |
жакі́ |
| Р. |
жака́ |
жако́ў |
| Д. |
жаку́ |
жака́м |
| В. |
жа́к |
жакі́ |
| Т. |
жако́м |
жака́мі |
| М. |
жаку́ |
жака́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Жа́к
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
Жа́к |
Жа́кі |
| Р. |
Жа́ка |
Жа́каў |
| Д. |
Жа́ку |
Жа́кам |
| В. |
Жа́ка |
Жа́каў |
| Т. |
Жа́кам |
Жа́камі |
| М. |
Жа́ку |
Жа́ках |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)